հաշտ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɑʃt]
հաշտ1
խմբագրելԴասական ուղղագրութեամբ՝ հաշտ
վանկեր՝ հաշտ
Ստուգաբանություն
խմբագրելՓոխառություն իրանական աղբյուրից. հմմտ. միջին պարսկերեն āštīh, պարսկերեն ašti, այլև ավեստերեն āxšti:
Ածական, մակբայ
խմբագրել- բարյացակամ՝ խաղաղ տրամադրությամբ, ոչ թշնամաբար տրամադրված, առանց վեճի ու թշնամանքի ◆ Հաշտ ամուսիններ։
- հանգիստ, խաղաղ ◆ Հաշտ խոսակցություն։
- ոչ պատերազմական, հաշտության մեջ ապրող ◆ Հաշտ ու խաղաղ մարդկություն։ Հովհաննես Թումանյան
- (փխբ․) հանդարտ, մեղմ ◆ Հաշտ առու։
- (փխբ․) հանդուրժող, հանդուրժամիտ ◆ Դեռ հաշտ է երկինքը մեղսոտ աշխարհին։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
Հոմանիշներ
խմբագրել- խաղաղ, համերաշխ, միաբան, բարյացակամ, (հզվդ․) հաճ, հավան
- հանգիստ
- խաղաղասիրական
- տե՛ս հանդուրժող
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
հաշտ2
խմբագրելՍտուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
խմբագրելՀոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
հաշտ3
խմբագրելԴասական ուղղագրութեամբ՝ յաշտ
վանկեր՝ հաշտ
Ստուգաբանություն
խմբագրելՓոխառություն իրանական աղբյուրից. հմմտ. միջին պարսկերեն yašt:
Գոյական
խմբագրել- (հին) զոհ, զոհաբերություն
Հոմանիշներ
խմբագրել- տե՛ս զոհ, զոհաբերություն
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։