հարմարանք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɑɾmɑɾɑŋkʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ յարմարանք
վանկեր՝ հար•մա•րանք
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- սարք՝ կահավորանք և այլն, որի օգնությամբ կամ որի միջոցով արվում Է մի բան
- սարք, որը հնարավորություն Է տալիս մշակվող նախապատրաստվածքը ճիշտ տեղադրել, արագ ու հուսալիորեն ամրացնել, իսկ մշակումը կատարել առաց գծանշման
- տե՛ս հարմարություն
- տե՛ս հարմարում
- (պաշտանվ․) որևէ նպատակի հարմարեցված սարք՝ առարկա
Հոմանիշներ խմբագրել
- տե՛ս հարմարությաբ
- տե՛ս սարք
- տե՛ս հարմարում
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։