հով
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɔv]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ հով
վանկեր՝ հով
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲնիկ հնդեվրոպական՝ *pou-` *p(h)u- «փչել, ուռչել» արմատից. հմմտ. հայերեն հևալ, հոգ, հոգի, փուք, փչել։
Ածական
- զով, բարեխառն՝ դուրեկան ջերմությամբ ◆ Հով եղանակ։
- (ժղ․) ջերմությունը նվազած, փոքր ինչ պաղած ◆ Հով թոնիր։
- (փխբ․) (ժղ․) պաղ, սառն, անտարբեր, անկերակից ◆ Հով սիրտ։
Գոյական
- հով տեղ
- թեթև՝ զով քամի
- ընդհանրապես՝ քամի
- ստվերոտ տեղ
- (հզվդ․) կողմ
Հոմանիշներ
խմբագրել- զով, հովիկ, զեփյուռ, սյուք, շորշոփ, սղոխ (հնց․), էրան (ժղ․)
- հովություն, զովություն
- տե՛ս ստվերոտ
- տե՛ս քամի
- տե՛ս սառն պաղանտարբեր
- տե՛ս ստվեր
Արտահայտություններ
խմբագրել- հով անել
- հով լինել
- հով տեղ նստելով հովանալ, զովանալ
- հովություն տալ, հովացնել
- զովություն տալ, զով քամի փչել
- հով տալ
- հովանոց, հով փչել
- մեկին գրգռելու համար՝ նրա չսիրած անծին գովել նրա մոտ
- հովին տալ
- քամուն տալ, հովհարել
- հով տեղ կամ ժամանակ ման գալ՝ հովանալու համար
- վատնել, փչացնել
- հովեր առնել ՝ունենալ մեկի՝ մի բանի
- մեկի՝ մի բանի կերպարանքն ընդունել՝ ունենալ, իրեն մեկի կամ մի տեղ դնել՝ ներկայացնել
- համարում ունենալ (իր մասին)
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։