Հայերեն

 

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ստուեր

վանկեր՝ (ը)ստ•վեր 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Ծագումն անհայտ է։

Գոյական

  1. որևէ բանով արևի ճառագայթներից պաշտպանված՝ զերծ մնացող տարածություն ◆ Քանի՞ քնեք հողի միջին, եկեք էստեղ, սարի լանջին, առվի ափին, հով ստվերում: Հովհաննես Թումանյան
  2. խավար, մթություն ◆ Եկավ գիշերն… Եվ սարերի կերպարանքը փոխվեց անեզր ստվերի: Հովհաննես Թումանյան
  3. որևէ մակերևույթի՝ առարկայի ևն վրա ընկնող մթնագույն անդրադարձում, որ ստացվում է հակառակ կողմից լուսավորված առարկայից ◆ Արևածաղիկն ու եգիպտացորենը բարդիների պես ստվեր էին գցում առվակի վրա։ (Ակսել Բակունց)
  4. հակառակ կողմից լուսավորված առարկայի արտացոլանք՝ պատկեր ◆ Լեռների ստվերները շրջվել էին ծովի ջրի մեջ։ Դերենիկ Դեմիրճյան
  5. պատկերի՝ նկարի վրայի բծեր՝ երանգներ ևն, որոնք վերարտադրում են պատկերված առարկայի՝ տեղանքի և այլնի նվազ լուսավորված մասերը
  6. թեթևակի մուգ գունավորում՝ երանգավորում որևէ բանի վրա ◆ Դեմքն սպիտակավարդագույն էր, աչքերը սև՝ կապույտին տվող ստվերի երիզներով։
  7. (փխբ․) որևէ բանի հեռավոր նմանություն՝ տպավորություն ◆ Նայում է նա ինձ կապույտ էկրանից… մարդու ստվեր է, անորոշ, անձև, մարդու նեգատիվ՝ սև ու սնամեջ (Սովետական գրականություն)
  8. (փխբ․) ներքին ապրումների՝ հոգեվիճակի (առավել. տխուր, տագնապալից) արտահայտությունը դեմքի վրա՝ աչքերի մեջ ևն, ցոլք ◆ Նրա դեմքով դժգոհության մի ստվեր անցավ։ (Ժիրայր Ավետիսյան)
  9. մթության մեջ մարդու՝ կենդանու կամ առարկայի թույլ աղոտ գծագրություն, ուրվական, ուրվապատկեր, սիլուետ ◆ Սահուն քայլերով, աննշմար, որպես քնքուշ մութի թև, մի ըստվեր անցավ։ (Վահան Տերյան)
  10. (փխբ․) աննպաստ՝ բացասական՝ արատավորող հանգամանք, բիծ, թերություն, պակասություն, արատ ◆ Այդ դեպքը մի ստվեր էր մեր լույս օրերի վրա։ (Ակսել Բակունց)
  11. մուգ սևին տվող գույն՝ գունավորում, թխություն ◆ Թեժ արևը, շոգն ամառվա նրա դեմքն ու կուրծքն այրելով պատել էին ոսկի ստվերով: Հովհաննես Թումանյան
  12. (փխբ․) ուրվական, ոգի ◆ Ու խոլ պատկերներ… անցնում են կամաց, խավար ու դանդաղ, ստվերների պես։ Հովհաննես Թումանյան
  13. (փխբ․) մեկի՝ մի բանի հետք՝ նշույլ ◆ Կորի՛ր, էլ ստվերդ թող չերևա այստեղ (Քրիստափոր Թափալցյան)
  14. (փխբ․) սեկին փոխարինող և նրան ներկայացնող՝ նրա կամքն իրականացնող անձ ◆ Թագավորին, աշխարհքի կենտրոնին, աստծու ստվերին: Հովհաննես Թումանյան
  15. (փխբ․) հովանավորություն, պաշտպանություն, խնամք ◆ Թույլ տուր որոշ տեղ գնամ քո ստվերի տակ։ (Գարեգին Սևունց)
  16. (փխբ․) մեկին՝ մի բան աննպաստ կացության մեջ դնող երևույթ, աննպաստ վիճակ ◆ Աչքիս առջից չէր հեռանում այդ խորհրդավոր տղան… միշտ սիրելի ու լավ՝ իր անթույլատրելի արարքի ստվերի մեջ անգամ։ Զարզանդ Դարյան
  17. (փխբ․) անուշադրություն, կյանքից՝ գործունեությունից ևն հեռու մնալը՝ մեկուսանալը ◆ Ժամանակն է, որ նա հեռանա դեպի ստվերը, թող Տենցինգը ինքը պատմի իր կյանքի պատմությունը։ Տենցինգ
  18. (փխբ․) որևէ բանի ուրվական՝ նախանշան ◆ Այժմ Խալոնգ ծովածոցի վրա ընկած է պատերազմի ստվերը: Մ. Վառնենսկա

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. շվաք, շուք
  2. տե՛ս հովանի, հովանավորություն
  3. տե՛ս խավար
  4. տե՛ս ուրվական, ուրու
  5. տե՛ս հետք, նշույլ
  6. տե՛ս արատ, թերություն
  7. տե՛ս թխություն
  8. տե՛ս անուշադրություն

Արտահայտություններ

խմբագրել
  1. ստվեր գցել՝ ձգել մեկի՝ մի բանի վրա -արժեքը արժանիքները նսեմացնել՝ պակասեցնել՝ իջեցնել
  2. ստվերի պես մեկին հետևել՝ կպչել կամ չհեռանալ՝ պոկ չգալ -մեկից անբաժան լինել, մեկին լավ կամ վատ նպատակով անբաժան կերպով ուղեկցել՝ հետևել
  3. մեկի ստվերը դառնալ լինել
    1. մեկին անբաժան և ամենուրեք ընկերանալ՝ ընկերակցել ուղեկցել
    2. ամբողջապես մեկի ազդեցությանը ենթարկվել, մեկի կամակատարը դառնալ՝ լինել
  4. ստվերը չերևալ մեկի՝ մի բանի - հետքը չմնալ, անհետանալ, վերանալ
  5. իր ստվերից վախենալ -ամենաչնչին բանից էլ երկյուղ գրել, ամեն ինչի մեջ վտանգ տեսնել
  6. ստվերում՝ ստվերի տակ մնալ - անհայտ՝ անուշադրության մատնված լինել

Աղբյուրներ

խմբագրել