շնորհք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ʃnɔɾhkʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ շ(ը)•նորհք
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- որևէ կարգի ընդունակություն, ձիրք, բնատուր ունակություն
- արտաքին գեղեցկություն, բարեձևություն, բարեկազմություն, բարետեսություն
- հարդարանքի՝ արդուղարդի կանոնավարություն՝ վայելչություն
- որևէ գործ եղածին պես կատարելու հմտություն
- քաղաքավարություն, պատշաճություն
- վարվելակերպի՝ շարժուձևի ունակություն
- (հնց․) ներշնչում
- (հնց․) շնորհ
- (փխբ․) կատարողություն, ճարտարություն ◆ Մեկը իրեն ուժը ցույց կտա, մյուսը՝ շնորհքն իր բազկի։ Հովհաննես Թումանյան
Հոմանիշներ
խմբագրել- ընդունակություն, ունակություն, ձիրք, կարողություն
- բարետեսություն, բարեձևություն, բարեկազմություն, հրապույր, բարեմասնություն
- տե՛ս վայելչություն
- տե՛ս հմտություն
- տե՛ս ուժ
Արտահայտություններ
խմբագրել- շնորհք բանեցնել -
- հնարամտություն ցուցաներել
- ճարպկությամբ ելք գտնել
- խելք գործադրել
- շնորհք (շնորհքդ) կտրվի - հանդիմանական արտահայտություն՝ անարգ, անքաղաքավարի, անփույթ արարքի համար
- շնորհք(ը) ցույց տալ -
- հնարամտությունը՝ ճարպկությունը՝ ընդունականությունը ցուցադրել
- հնարամտություն՝ խելք գործադրել
- իրեն դրսևորել, իր բնույթը՝ բնավորությունը երևան բերել՝ մատնել
- ազդեցություն՝ ներգործություն ունենալ (գինու՝ դրամի են մասին)
- շնորհքի համար - ձևի համար, արտաքին տպավորության համար
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։