ուխտավոր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [uχtɑˈvɔɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ուխտաւոր
վանկեր՝ ուխ•տա•վոր
Կազմություն խմբագրել
Արմատ՝ ուխտ, վերջածանց՝ -ավոր:
Ածական, գոյական խմբագրել
- որևէ սրբավայր ուխտ գնացող, ուխտագնացության դիմող, ուխտի գնացող, ուխտագնաց ◆ Վարդավառից մի ամիս առաջ բազմաթիվ ուխտավորների քարավանը ուղևորվեց դեպի Մուշ։ (Րաֆֆի) ◆ Գնաս բարով, այ ուխտավոր, երանի քեզ, հայ ուխտավոր: Հովհաննես Թումանյան ◆ Սասնա վիպական Մարութա վանքում Ուխտավորի տեղ բուերն են տնքում։ Պարույր Սևակ
- որևէ ուխտ ստանձնած, ուխտով որևէ բան ստանձնած
- ուխտին նվիրված, ուխտը սրբությամբ պահող ◆ Ուխտավոր իմ հոգին անդ կապրի, ուր ցավն է պաշարում։ (Շուշանիկ Կուրղինյան)
- (հնց․) եկեղեցական ուխտի անդամ, վանական
- (փխբ․) գաղափարին՝ սկզբունքներին նվիրված, սկզբունքները գաղափարը սրբությամբ պաշտպանող ◆ Քեզի եկա՝ իբր ուխտավոր մը հոգնած։ (Դանիել Վարուժան) ◆ Ինչ երանություն ինձի համար՝ որ լուսնին ուխտավորն եմ, երբ ան կը բացվի լիարծաթ, լիաբակ, որ հորիզոնին ծայրը կբարձրանա՝ աղոթավոր։ (Միսաք Մեծարենց) ◆ Սայաթ-Նովան ուխտավորն էր այն սիրո, որի տաճարը գտնվում էր վրաց արքունիքում։ Պարույր Սևակ
- (բրբ․) վանքի՝ միաբանության անդամ, կրոնավոր, վանական
Հոմանիշներ խմբագրել
- ուխտագնաց, ուխտավորական, ուխտական, ուխտյալ, ուխտվոր, (հնց․) նազովրեցի, նազովրացի, նազրացի, նազարացի
- տե՛ս ուխտապահ
- (փխբ․) հավատավոր, հավատացյալ, ուխտյալ
- տե՛ս եկեղեցական, վանական, միաբանական
Արտահայտություններ խմբագրել
- ուխտավորի էշ - անտեղի ապարդյուն՝ խոսող ◆ Ուխտավորի էշ չենք, մեզ էլ լսեցեք։ Սահակ Ամատունի
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | ուխտավոր(ը) | ուխտավորներ(ը) |
| Սեռ. | ուխտավորի | ուխտավորների |
| Տր. | ուխտավորին | ուխտավորներին |
| Հայց. | ուխտավորի(ն) | ուխտավորների(ն) |
| Բաց. | ուխտավորից | ուխտավորներից |
| Գործ. | ուխտավորով | ուխտավորներով |
| Ներգ. | (ուխտավորում) | (ուխտավորներում) |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։