պատռել
Հայերեն
Բայ
- ՄՀԱ՝ [pɑtˈrɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ պատ•ռել
- ճղել, ճղելով մասերի բաժանել ◆ թուղթը, շորը պատռել
- ճեղքել, ճեղք բացել, ճեղքվածք, անցք, ծակ բացել ◆ Չոր ճյուղն ընկավ շապկից և ուսը պատռեց:
- ճեղքել, վերք բացել, քերծել ◆ Ապակին պատռեց ձեռքը։
- ծածկույթը, ծածկոցը ճղելով բացել ◆ Լսում է արքան, պալատն է հասնում, պատռում է քողը թագուհու դեմքի։ Հովհաննես Թումանյան
- պատռել, կտոր կտոր անելով ոչնչացնել ◆ մուրհակը, մահակը պատռել
- հոշոտել, մաս-մաս անել ◆ Գազանը պատռել էր հորթի մարմինը։
- մի բանի միջով կամ մակերևույթով անցնել (ճանապարհ բացելով, ակոսելով) ◆ Ծովեր եմ պատռում, անցնում անապատ։ Հովհաննես Թումանյան
- ալիքներով, ճառագայթելով , հոսանքօվ տարածվել որևէ միջավայրում ◆ Բարձրախոսի ձայնը պատռում էր գիշերը։ (փխբ․)
- ձայնը, ճառագայթները, ալիքները տարածել ◆ Ռադիոն էր պատռում խավարը թավիշ։ (Հր. Հովհաննիսյան) (փխբ․)
- ճեղքել, ակոսելով, քերելով, փորելով տեղ, ճանապարհ, փոս բացել ◆ Պատռեմ սուր խոփով ես կուրծքը հողի։ Հովհաննես Հովհաննիսյան (փխբ․)
- քանդելով, փորելով անցք, անցնելու տեղ բացել ◆ Հրամայեց… զինվորներին պատռել պատնեշը և առաջ անցնել։ (Րաֆֆի)
- խոցել, խոցելով ճեղքել ◆ Սուրը իջավ շառաչումով, պատռեց կուրծքը Աթիլլայի։ (Ավետիք Իսահակյան)
- սաստիկ տանջել, քրքրել, պատառոտել ◆ Եվան թաշկինակը պինդ սեղմել էր աչքերին, և հեկեկանքը պատռում էր նրա սիրտը։(Նար-Դոս) (փխբ․)
- խախտել, խանգարել ◆ Խուժանի վայրենի աղաղկները մեկ-մեկ պատռում էին գիշերվա լռությունը։ Վրթանես Փափազյան (փխբ․)
- պատռվել (ժղ․)
Հոմանիշներ
խմբագրել- ճղել, պատառել (ճղելով մասերի բաժանել)
- ճեղքել, ծակել (ճեղք, ճեղքվածք, անցք բաց անել)
- ճեղքել, հերձել, քերծել (ճեղք, վերք բացել)
- պատառոտել, պատռտել, ծվատել, զռթել (կտոր-կտոր անելով ոչնչացնել) (գվռ.)
- տե՛ս հոշոտել
- տե՛ս ակոսել
- տե՛ս խոցել
- տե՛ս նախանձել
- տե՛ս պատռվել
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։