պսակել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [psɑˈkɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ պ(ը)•սա•կել
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲայ
- պսակադրել, պսակադրության արարողություն կատարել
- ամուսնացնել
- գլխին պսակ կամ պսակաձև զարդ դնել
- մեկի գլխին պսակ դնել՝ ի նշան բարձր պարգևի՝ պատվավոր կոչում շնորհելու՝ հաղթանակի և այլն
- որևԷ բանի վերևում լինել՝ գտնվել, մի բանի վերջավորությունը՝ գագաթը կազմել՝ պատել ◆ Հավերժական ձյունն Է պսակում ծեր Մասիսին։
- (փխբ․) ավարտել, վերջացնել, եզրափակել, մի բանի վերջը լինել ◆ Դու հերոսի պես պսակեցիր քո վախճանը (Րաֆֆի)
- (փխբ․) զարդարել, զարդ հանդիսանալ մի բանի համար՝ մի բանի վրա ◆ Արծաթ մազերն են պսակում նրա գլուխը։
- (հնց․) թագադրել ◆ Դվինում թագավոր պսակեցին բազմահաղթ Աշոտին (Մուրացան)
- (փխբ․) մեծարել, պատվել ◆ Բյուզանդիայում… արքայական թագով ու ծիրանիով պսակեցին նրան (Մուրացան)
- պսակաձև հյուսել, պսակի ձև տալ ◆ Աղջիկը… հյուսերը պսակել էր գլխի շուրջը (Անահիտ Սահինյան)
Հոմանիշներ
խմբագրել- պսակադրել, պսակազօծել (բնստ․), պսակ դնել, պսակ կապել
- ամուսնացնել, կարգել (խսկց․) հարսանքել (հզվդ․), բախտավորել, (ժղ․) մարդու տալ, հարսանիքին ուտել, կարմր կապել, կանաչ-կարմիրը կապել, հուղի հանել, (գվռ․)
- տե՛ս թագադրել
- տե՛ս զարդարել
- տե՛ս փառավորել
- տե՛ս եզրափակել
- տե՛ս մեծարել, պատվել
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։