ռանգ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [rɑŋɡ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ռանգ 

Գոյական

1. Սասուն՝ գույն ◆ Ամեն ռանգ ծաղկի մեչը կարմիր վարթը սիրեկան է։ Ս_Ն ◆ Էն ինչն է, օր չորս ռանգ ունի։ ◆ Հժհ.-տարվա եղանակները
2. Թբիլիսի՝ երես, տեսք ◆ Ղահրամանի-ղաթըլը իշկեց ջրի մեչը՝ իրան ռանգը ու դիվի՝ տեսավ օր ինքը ընդոնցից չէ։ Ահ ◆ -Էն տղեն խոմ էստի չէ՞: -Ռանգն էլ չիմ տեսի։ (Խաթաբալա)
3. Ղարաբաղ՝ ներկ ◆ Մին խիլլա խրեգյ տաս ա, ծին ինքյ ունես, մնացած փուլն էլ տաս ռանգյ ինքյ օնես, տնես։ Հժհք
4. տեսակ
5. Չարմահալ՝ մի տեսակ սև ներկ, որով կանայք մազերը հինայով ներկելուց հետո սևացնում են ◆ Կնանքանց մազերը օր բնա էր անում ճերմգելը, հինա ու ռանգ ին դնում, օր սիվներ, ջահել երեվեին։ ՍԲ

Հոմանիշներ

1. տե՛ս երանգ

Արտահայտություններ

1. ռանգ բառանգ,
2. ռանգ ու բռանգ,
3. ռանգեռանգ, գույնզգույն, տեսակ-տեսակ ◆ Դիլիդօեք իմ ման գալի ռանգեռանգ պուզերով։ (Գարեգին Սևունց)
4. ռանգ ռանգ
5. ռակ ռանկ, Կարին՝
   1. գույնզգույն ◆ -Ո՛րդի, ըշտե ախշըրքի կնկտիք լե իդա հավկըթներու պես ին, ընդոնց ռանգ-ռանգ հալվըներ օր չէղնին յմեն լե մեկ բան ին։ Հժհք
   2. տեսակ-տեսակ ◆ Նախշուն-նախշուն, ռանգյ-ռանգյ ծտերը ծլվլըում իմ։ Հժհք
6. ռանգ ռանգ անել, Արարատյան՝
7. ռանգյ ռանգյ ինիլ, Ղարաբաղ՝ գույն տալ գույն առնել, գունատվել, կարմրել, գույնը փոխել ◆ Ռանգ ռանգ են անում, իրար երեսին են մտիկ տալի, բերանները խոսք չի գալի, որ ասեն։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Հարն էլ ա կույնը փուխես, ռանգյ-ռանգյ ինիս։ Հժհք
8. ռանգ ռուշ(տ), Ղարաբաղ՝ ռանգ ու ռունգ, Թբիլիսի՝ երեսի գույնը, գույմույն ◆ Պատի տակին տրան քթանում, տեսնում վըեննը փշրած, ռանգյ ռուշը փոխած։ Հժհք

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ цвет (ru) ‎(cvet) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Գոյական

1. տե՛ս աստիճան
2. տե՛ս կարգ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։