Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ սաս•տել 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բայ

  1. նախատելով՝ խիստ խոսքերով՝ բարկանալով խրատել՝ կարգի հրավիրել ◆ Սիրտը ճչում էր, պահանջում, որ սաստի այդ հանդուգն տղային։ (Բ. Վերդյան)
  2. կարգի հրավիրել, հանգստացնել ◆ Ձեռքի շարժումով սաստեց ժողովրդին, և անախորժ բացականչությունները լռեցին։ (Մուրացան)
  3. առհասարակ՝ խրատել, վարվելակերպի՝ գործելակերպի և այլնի ուղղություն տալ ◆ Դիմացից սերունդներն են նայում, սաստում են, որ գնամ զգաստ։ Եղիշե Չարենց
  4. հայացքով՝ դեմքի արտահայտությամբ և այլնով զսպելու՝ հանդիմանելու և այլնի նշան անել ◆ Հայացքներով իրար սաստում էին։ (Նաիրի Զարյան)
  5. բարկանալ, զայրանալ, դժգոհություն՝ զայրույթ արտահայտել ◆ Նա սաստեց, շները լռեցին։ (Րաֆֆի)
  6. (փխբ․) սանձել, զսպել, կաշկանդել, նվաճել ◆ Որպես… մի գազան սաստած մեռնում է նա լուռ։ Եղիշե Չարենց
  7. (փխբ․) իրեն ենթարկել, իր տարերքին՝ ուժին և այլնին գերի դարձնել, տիրել, տիրապետել ◆ Քանի՜ դարեր (գետը)… իր ընթացքով արքայական սաստել (է) ամբողջը։ Եղիշե Չարենց

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. նախատել, խրատել, լռեցնել, կարգի հրավիրել
  2. հանդիմանել, կշտամբել, (գվռ․)՝ քշպել, բշտել, լվալ, թոթվել, չեխել, չեխտալ
  3. տե՛ս սպառնալ
  4. տե՛ս արգելել
  5. տե՛ս հանգստացնել
  6. տե՛ս սանձել
  7. տե՛ս տիրել

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել