Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ սար•ս(ը)•ռալ 

Ստուգաբանություն խմբագրել

սարսուռ + ալ

Բայ

  1. սարսուռ՝ դող զգալ, դողդողալ, ցնցումների մեջ լինել (երկյուղից, ցրտից և այլն) ◆ Վասակը սարսափեց, սարսռաց: Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Մահիկ ոսկեսար, այս գիշեր նորեն սարսռացի լույսիդ մեջ երանական։ (Միսաք Մեծարենց)
  2. մրսելուց դողալ, սրթսրթալ ◆ Հարթերը վախվխելով… մտնում են ծանծաղուտը, ջուր խմում, սարսռալով ետ գալիս։ (Ակսել Բակունց)
  3. ծփալ, ղողդոջել, շարժվել ◆ Խուցիս ճերմակ վարագույրները կսարսռան. գետընթաց հովն է դարձյալ։ (Միսաք Մեծարենց)
  4. սարսել, ցնցվել ◆ Ոտքին տակ մեր հողը հին կսարսռա: (Դանիել Վարուժան)
  5. խաղալ վետվետել ◆ Լույսը առավ սարին, սարսռում է սարը։ Համո Սահյան

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. դողալ, դողդողալ, սրսռալ, փշաքաղվել, զինահարվել, զոփալ (հնց․), դողը, բռնել, սարսուռ գալ վրան
  2. սրթսրթալ, դողդողալ, (գվռ․) սրսփալ, զմռտատել, զնկռտատել, կրկտել, վրվրալ, ատամն ատամին զարկել, ատամն ատամին խփել, ճնկո-ճնկո լինել
  3. տե՛ս սարսափել (2)
  4. տե՛ս ցնցվել
  5. տե՛ս ծփալ, դողդոջել, շարժվել
  6. տե՛ս ծփալ, վետվետալ

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել