սեփական
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [sɛpʰɑˈkɑn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ սե•փա•կան
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- սեփականության իրավունքով մեկին՝ մի բանի պատկանող, մեկի սեփակությունը հանդիսացող ◆ Սեփական տուն՝ ավտոմեքենա։
- անձնական, իր կողմից կատարված, իրեն վերաբերող ◆ Սեփական աշխատանք՝ փորձ։
- հենց իր, իր իսկ ◆ Ախր ուրիշ տեղ սեփական մոխրում Սեփական հոգին խորովել չկա։ Համո Սահյան
- յուրահատուկ, իրեն առանձնահատուկ, իրեն հատուկ ◆ Իր սեփական հոտն ունի ամեն ծաղիկ, ամեն վարդ։
- (ժղ․) սեփականատեր, ◆ Մենք մասնավոր սեփական ենք ծնվել, մասնավոր սեփական էլ կմեռնենք։ (Նաիրի Զարյան)
Հոմանիշներ խմբագրել
- մասնավոր, (հնց․)՝ առանձնական, ձեռնական
- առանձնական
- յուրահատուկ, առանձնահատուկ
- տե՛ս սեփականատեր
Արտահայտություններ խմբագրել
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։