սնամիտ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [snɑˈmit]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ս(ը)•նա•միտ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- դատարկամիտ, անխելք, անմիտ ◆ Սնամիտ մարդ։
- իմաստից զուրկ, անիմաստ ◆ Սնամիտ պնդում։
- անհիմն, որևէ իրական հիմք կամ նպատակ չունեցող
Հոմանիշներ
խմբագրել- տե՛ս դատարկամիտ, անխելք
- տե՛ս անիմաստ, անբովանդակ
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։