Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ սնար

վանկեր՝ ս(ը)•նար

Ստուգաբանություն խմբագրել

Ծագումն անհայտ է։

անկողնու այն մասը, որտեղ դնում են գլուխը, գլխատեղ
անկողնու կամ մահճակալի այդ կողմը՝ գլխավերևը
(նորբ․) մահճակալի գլխատեղի կողմը
(փխբ․) լեռան կատար՝ գագաթ ◆ Կանգնեցրին գոռ աշտարակի սուր սնարին՝ վես ու անել, ուր լոկ արծվի թևն է դիպել։ (Ավետիք Իսահակյան)
(գվռ․) հենարան, նեցուկ

Բաղադրյալ բառեր
սնարակալ սնարնոց սնարք անսնար

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ изголовье (ru) ‎(izgolovʹje), вершина (ru) ‎(veršina) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։