սույլ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [sujl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ սոյլ
վանկեր՝ սույլ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԿապ ունի սղալ բառի հետ։
Գոյական
- (բնստ․) սուլոց, սուլելու ձայնը ◆ (Անուշ հովերը) իրեն սույլի հետ բերում էին նաև դաշտային թռչունների բեկբեկ երգերի ձայներ։ (Մուրացան) ◆ կառախումբին շչակին սույլ կլսվի հեռվեն։ Տիգրան Կամսարական
Ածական
- սուլոց հանող, սուլոց
Հոմանիշներ
խմբագրել- տե'ս սուլոց
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։