ստահակ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [stɑˈhɑk]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ստահակ
վանկեր՝ ս(ը)•տա•հակ
Ստուգաբանություն
խմբագրելՓոխառություն իրանական աղբյուրից՝ *stāhak. հմմտ. միջին պարսկերեն vistāxv «վստահ», պարսկերեն gustox «հանդուգն, լկտի», հայերեն (< իրանական) վստահ։
Ածական
- սուտ՝ մոլար բաների հակում ունեցող, մարդ, խարդախ նենգ, վատ
- անկարգ, սանձարձակ (մարդ)
- անվայել, ստոր, անկարգություն պարունակող՝ հանդիսացող
- ստահակություն՝ լպիրշություն արտահայտող ◆ Ստահակ հայացք։
Հոմանիշներ
խմբագրել- սրիկա, սանձարձակ, խուլիգան, (հնց․), լեռ, ստամբակ, շաղաշուտ, հակետար, լղտոր (գվռ․), լակուտ-լուկուտ, լակոտ, կոռագլուխ, թոկից փախած
- խարդախ, մոլար
- տե՛ս ստոր, անվայել
- տե՛ս խռովաբար, ըմբոստ
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։