ստրուկ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [stɾuk]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ստրուկ
վանկեր՝ (ը)ստ•րուկ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԹերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *strug-` *ter- «պինդ, կարծր, խիստ» արմատից. հմմտ. անգլերեն struggle «ջանք թափել, պայքարել»։
Գոյական
- (պատմ․) արտադրության միջոցներից զուրկ և իր տիրոջ սեփականությունը հանդիսացող մարդ՝ ստրկատիրական (ինչպես և ֆեոդալական ու կապիտալիստական) հասարակարգի պայմաններում, ստրկատիրական հասարակագի շահագործվող ու կեղեքվող դասակարգի ներկայացուցիչ
- (փխբ․) ոււրիշի մասնավոր սեփականությունը հանդիսացող մարդ
- (փխբ․) տնտեսական շահագործման, քաղաքական կախվածության և այլնի հետևանքով ազատությունից՝ ինքնիշխանությունից զուրկ մարդ
- (փխբ․) բռնակալական լծի ենթարկված մարդ
- (փխբ․) օտար բռնակալության տակ ընկած մարդ՝ ժողովուրդ՝ ազգ
- (փխբ․) մեկի կույր կամակատարը դարձած մարդ
- (փխբ․) ամբողջապես որևէ բանի տրված՝ գերի դարձած մարդ, որևէ բանի գերի ◆ Դու՛ք, ո՜վ ստրուկներ մոլի կրքերի։ Հովհաննես Թումանյան
- (փխբ․) ստրկամիտ՝ ստրկահաճո մարդ
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | ստրուկ(ը) | ստրուկներ(ը) |
| Սեռ. | ստրուկի | ստրուկների |
| Տր. | ստրուկին | ստրուկներին |
| Հայց. | ստրուկի(ն) | ստրուկների(ն) |
| Բաց. | ստրուկից | ստրուկներից |
| Գործ. | ստրուկով | ստրուկներով |
| Ներգ. | (ստրուկում) | (ստրուկներում) |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։