վախճան
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [vɑχˈt͡ʃɑn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ վախճան
վանկեր՝ վախ•ճան
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ծագումն անհայտ է։
Գոյական
- վերջ, ավարտ, որևէ բանի վերջը՝ ավրտը
- կյանքի վերջը, մահը
- որևէ բանի ավարտային մասը՝ պահը ◆ Գործը արդեն մոտեցել էր իր վախճանին (Րաֆֆի)
- ելք, վերջավորություն, ավարտ ◆ Գործարքի հաջող վախճան
- տե՛ս ֆինալ
Հոմանիշներ խմբագրել
- վերջ, ավարտ, կատարած
- տե'ս մահ
- ավարտամաս
- ավարտ, լրում, կատարում, պսակում
- ելք, ավարտ
- տե'ս արդյունք, հետևանք
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ խմբագրել
| ավարտ | |
| մահ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Լ․ Տիմոֆեև, Ն․ Վենգրով, Գրականագիտական տերմինների համառոտ բառարան (Հայպետուսմանհրատ), Երևան, 1957 — 247 էջ։