վտիտ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [vtit]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ վտիտ
վանկեր՝ վ(ը)•տիտ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԾագումն անհայտ է։
Ածական
- թույլ կազմվածքով, նիհար ◆ Նրանք վտիտ էին, մեռելագույն և անկրակ աչքերով: (Ակսել Բակունց) ◆ Յուրաքանչյուր քայլին նրա վտիտ իրանը թեքվում էր առաջ այնպես, որ կարծես, ամեն անգամ ոտների տակ սողուն էր ջարդում: (Շիրվանզադե)
- աղոտ, դժգույն, նվազ, խավար ◆ Այսպես ժամերով կանթեղին վտիտ լույսը զբոսնեցավ անոր հետ: (Գրիգոր Զոհրապ)
- բարակ, քիչ թերթերից բաղկացած ◆ Նրա գրչին են պատկանում այդ պարբերականի վտիտ տետրակներում լույս տեսած ուրույն կամ թարգմանական հոդվածները: Աշոտ Հովհաննիսյան
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։