տանգ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [tɑŋɡ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ տանգ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- քթանցքերն իրարից բաժանող կռճիկի ներքևի մասը
- (ժղ․) տոպրակի բերանի երկու կողմերում կարված օղակ կամ ականջ (բռնելու, բերանը կապելով փակելու և այլն), ունկ, կանթ
- (ժղ․) նույնպիսի զույգ կանթ համետի վրա՝ բեռը կապելու համար
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ խմբագրել
Թարգմանություն
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։