տարերք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [tɑˈɾɛɾkʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ տա•րերք
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- ըստ հին հունական մատերիալիստ փիլիսոփաների՝ բնության հիմնական տարրերը՝ կրակ, ջուր, օդ, հող, որոնք ընկած են բնության բոլոր երևույթների հիմքում
- բնության երևույթներ՝ ուժեր, որոնք աչքի են ընկնում ահեղ զորությամբ, անհաղթահարելի՝ հաճախ կործանարար ուժով
- (հնց․) (արևմտհ․) տարր ◆ Որոշ չենք գիտեր, թե կնոջ մը սերը քանի տեսակ տարերքներէ կբաղկանա (Արփիար Արփիարյան)
- (փխբ․) մարդուն ամբողջովին կլանող՝ նրա համար ամենահետաքրքիր միջավայր՝ զբաղմունք՝ երևույթ և այլն Անտառը, - այդ իր տարերքն էր, իր կյանքը ԲԴ
- (փխբ․) այն, ինչով մեկը ուժեղ է կամ որի մեջ շատ հմուտ է ◆ Նրա տարերքն է դասախոսելը։
- (փխբ․) հասարակական կյանքի հզոր երևույթ, մարդկանց կամքից անկախ՝ մարդկանց կառավարմանը չենթարկվող իրադարձություն՝ երևույթ ◆ Կապիտալիստական մրցության տարերք:
- (փխբ․) անդիմադրելի՝ անկասելի՝ հզոր ուժով տեղի ունեցող երևույթ՝ իրադարձություն հասարակական կյանքում։ ◆ Հեղափոխության տարերք:
- (փխբ․) բնություն ◆ Բրուտ Ավագր նստում Էր քարի գլխին, ինչպես մեկը այն հեքիաթային ձևերից, որ կերտել Էր մութ տարերքի քմահաճույքը (Ակսել Բակունց)
- (փխբ․) կույր և հզոր զգացմունք կամ բնազդ, ենթագիտակցական հզոր մղում ◆ Ատում եմ կնոջ՝ տարերքը կրքի (Ավետիք Իսահակյան)
- (հնց․) որևէ գիտության հիմունքները՝ հիմնական գիտելիքները
- երբեմն գործ է ածվում որպես տարր բառի գրաբարաձև հոգնակի՝ տարրեր նշանակությամբ
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։