տենդ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [tɛnd]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ տենդ
վանկեր՝ տենդ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ծագումն անհայտ է։
Գոյական
- բարձր ջերմությամբ և դողով արտահայտվող հիվանդություն, դողէրոցք ◆ Բաղդադում պապեն ստացել էր տենդ, որից հյուծվել էր և դեղնել։ (Ակսել Բակունց)
- ջերմություն, տաքություն, հիվանդության ժամանակ մարմնի սովորականից բարձր ջերմաստիճան ◆ Հիվանդին վիճակը ծանրացավ ու տենդը ցնորանք բերավ։ (Գրիգոր Զոհրապ)
- (փխբ․) ներքին հուր՝ կրակ՝ ջերմություն ◆ Դեմքը գունատվել էր ու հոգևոր դարձել, աչքերը փայլում էին ոգևորության սրբազան տենդով: Եղիշե Չարենց
- (փխբ․) հուզված՝ գրգռված վիճակի ժամանակ առաջացած դող ◆ Բայց նա դողում էր, ջղային մի տենդ պաշարում էր ամբողջ օրգանիզմը։ Վրթանես Փափազյան
- մեծ հուզմունք, անհանգստություն, լարված՝ տենդային վիճակ ◆ Ծածանումիդ մոտալուտ հույսերովը մոլորուն, տենդով կը սպասեմ գալուդ, ցնծումին մեջ երգերուն։ (Միսաք Մեծարենց) ◆ Ու ներշնչման տենդի միջին բռնեց մարգի սիրուն երգչին։ Հովհաննես Թումանյան
- լարված՝ խանդավառ աշխատանք՝ գործունեություն, մոլեգին եռ ու զեռ ◆ -Քաղաքն է այն հազարամյա, ուր տագնապ ու տենդ կա հիմի։ Եղիշե Չարենց
- զառանցանք
- սաստիկ շոգ ◆ Կենսանորոգ շունչ կը բերե ըսթափանքի կազդույրն այս զով, բայց ցորեկին դեռ կը տևե բազմալեզու տենդն հրավառ։ (Միսաք Մեծարենց)
- մի բանով տարվելը, կրքոտ մոլի հափշտակություն, մոլուցք ◆ Սկսվում է «ռեկորդներ» հետևից ընկնելու տենդը: ՊԼ
- (անասն․) օրգանիզմի ընդհանուր հակազդեցություն ախտածին ազդակների հանդեպ
Հոմանիշներ խմբագրել
- (բժշկ․) տենդախտ, դողէրոցք, ջերմատենդ, ճահճատենդ, տենդացավ, այրոց, (ժղ․) դող, դողոցք, (գվռ․) էրոցք, էրուցք, տաքոց, տաքցոց, տաքցուց, շնկեր, շող ու դող, ջերմ ու տենդ
- տե՛ս ջերմություն
- տե՛ս հուր
- տե՛ս հուզմունք
- տե՛ս եռուզեռ
- տե՛ս զառանցանք
- տե՛ս շոգ
- տե՛ս մոլուցք
Արտահայտություններ խմբագրել
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | տենդ(ը) | տենդեր(ը) |
| Սեռ. | տենդի | տենդերի |
| Տր. | տենդի(ն) | տենդերի(ն) |
| Հայց. | տենդ(ը) | տենդեր(ը) |
| Բաց. | տենդից | տենդերից |
| Գործ. | տենդով | տենդերով |
| Ներգ. | տենդում | տենդերում |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Հովհաննես Մակարյան, Կիմ Աբելյան, Անասնաբուժական կլինիկական տերմինների բացատրական բառարան, Երևան, «Ստամպա», 2002 — 256 էջ։