դժբախտ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [dʒbɑχt]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ դ(ը)ժ•բախտ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- վատաբախտ, չարաբախտ, անբախտ ◆ Սարսափն է պատում դժբախտ գուսանին։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Այն մարդը դժբախտ է եղել։ Եղիշե Չարենց
- անբախտություն արտահայտող, վշտալի՝ ցավալի վիճակ արտահայտող ◆ Բայց մեր սերը այս անգամ շատ դժբախտ վախճան ունեցավ։ (Ավետիք Իսահակյան)
- անբախտություն պատճառող՝ բերող, աղետալի, ողբերգական ◆ Դժբախտ պատահար։
- չարաբաստիկ, անհաջողակ, ձախորդ ◆ Սմբատն ուղևորվեց քաղաք` դժբախտ լուրը մորն հաղորդելու։ (Շիրվանզադե)
- խեղճ, խղճուկ, թշվառ ◆ Դժբախտ ծերունին կարոտ էր հացի։
Հոմանիշներ
խմբագրել- անբախտ, չարաբախտ, տարաբախտ, ապաբախտ, քամբախտ, ծանրաբախտ, եղերաբախտ, վատաբախտ, վատաբախտիկ, թշվառ, (ժղ․)՝ դժվարաբախտ, զրաբախտ, սևաբախտ, սևաբախտիկ, սևօրիկ
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։