ել

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [jɛl]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ել 

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *el արմատից՝ *ele-/lā-, *el-ei- *el-eu- հիմքային ձևերով, ընդ որում *el-eu-ghe > ելոյզ. հմմտ. հունարեն ελθω, ελατιο՝ «քշել», հին իռլանդերեն luid «գնում էր» (< ludhe):

Գոյական

1. (հզվդ․) տե՛ս ելք
2. (բնստ․) ելնելը, բարձրանալը ◆ Ել է, երկար է, փոշի է, քար է, սելը դժվար է, ելքը դժոխք։ (Նաիրի Զարյան)
3. վերհիշվելը, հիշողության մեջ զարթնելը՝ հառնելը ◆ Մի՛ վհատիր, ե ՛լ ասպարեզ, Առ յոթնաղի քո հնար։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
4. տե՛ս վերելք ◆ Նրան անհանգստացնում էր կղզու վերաբերյալ ամեն ել ու մուտ։ (Մուրացան)

Հոմանիշներ

1. տե՛ս ելք (1)
2. տե՛ս վերելք

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ exit, come out գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ выход (ru) ‎(vyxod), исход (ru) ‎(isxod), расход (ru) ‎(rasxod) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Բայ

1. ելնել բայի հրամայականը (գվռ․), (հին)

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։