զանգակ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [zɑŋˈɡɑk]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ զան•գակ
Ստուգաբանություն
խմբագրելՓոխառություն իրանական աղբյուրից՝ *zangak:
Գոյական
- փոքր զանգ ◆ Կառքը գնում է, լսվու է զանգակների ծլնգոցը։ (Ակսել Բակունց) ◆ Ջորիների վզից կախված զանգակները ղողանջելով արձագանք էին տալիս լեռներում։ Վրթանես Փափազյան
- (տեխ․) զանգի ձևով զանազան սարածներ՝ տարբեր նպատակների համար:◆ Ջրասույզ՝ ջրասուզական զանգակ
- տե՛ս զանգուլակ
- նույնն է՝ զանգ ◆ Թող լռեն զանգակի ու կոչնակի ձայնը։ (Րաֆֆի) ◆ Ու զանգակները ժամի էլ չեն ղողանջում։ Սարմեն ◆ Հեռվեն եկեղեցու մեծ զանգակները կղողանջեն։ (Վահան Թոթովենց)
- (փխբ․) զանգի խոխղանջ ◆ Պարտեզի խորքից հնչուն մի ծիծաղ զանգակի պես դողաց գարնանային պայծառ օդի մեջ։ Դերենիկ Դեմիրճյան
- (բսբ․) նույնն է՝ զանգակածաղիկ
- քչքչան, վճիտ ու սառնորակ ◆ Վերջապես մի հով անտառ են մտնում, անտառի միջին մի զանգակի աղբյուր։ Հովհաննես Թումանյան
- (փխբ․) հնչուն, զրունգուն ◆ Զանգակ ձայնով հարցնում էր ջահել կինը։ Սերո Խանզադյան
- (հնց․) տղամարդու անուն
Հոմանիշներ
խմբագրել- բոժոժ, բոժոժիկ
- տե՛ս զանգ
- տե՛ս զանգուլակ
- տե՛ս զանգակածաղիկ
| Թարգմանություններ | |
Ածական
- (փխբ․) զանգի պես հստակ ու հնչեղ ձայն ունեցող, քաղցրաձայն, քաղցրահունչ
- (փխբ․) կարկաչուն, խոխոջուն, քչքչան
- (փխբ․) վճիտ ու սառնորակ
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։