թավիշ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [tʰɑˈviʃ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ թաւիշ
վանկեր՝ թա•վիշ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- խիտ, նուրբ ու փափուկ խավով պատված երեսով կտոր (սովորաբար մետաքսից) ◆ Վարդագույն թավիշով պատած, ոսկեթել փունջերով զարդարած մութաքաները իրենց պատշաճավոր տեղումն էին։ (Րաֆֆի)
- կանաչ, բուսականություն (փխբ․) ◆ Կանաչ թավիշի այդ անհուն սփռվածքին դեմ հեռուն հորիզոնին վրա վիթխարի և անմռունչ զանգված մը կը կանգնի։ (Գրիգոր Զոհրապ)
- պտուղների, բույսերի, տերևների և այլն նուրբ աղվամազ (փխբ․)
- նուրբ, թավշանման վարս (փխբ․) ◆ Էն ցողապատ թարմ արոտում, թավիշ խոտում ման էր գալի, սորոր տալի։ Հովհաննես Թումանյան
Ածական
- թավշե
- շատ նուրբ, փափուկ, քնքուշ
- նրբամաշկ (փխբ․)
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։