Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ինքնահաճոյութիւն

վանկեր՝ ինք•նա•հա•ճո•յութ•յուն

Ստուգաբանություն

ինքնահաճ՝ ինքնահաճո լինելը ◆ Ձայնը, խոսելու եղանակը և բոլոր ձևերն արտահայտվում էին խորին ինքնահաճություն: (Շիրվանզադե) ◆ Երբ երիտասարդ մարդկանց ինքնահաճությունը դիպչում է մեզ, այդ գրեթե միշտ խոսում է մեծ երջանկության մասին։

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ самодовольство (ru) ‎(samodovolʹstvo), своенравие (ru) ‎(svojenravije), своенравность (ru) ‎(svojenravnostʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։