լծակ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [lt͡sɑk]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ լ(ը)•ծակ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- լուծ-ի նվազական
- ամուր ձող (մեծ մասամբ մետաղյա), որ ազատ ծայրի վրա ներգործող փոքոր ուժով հենման կետում կարող է հավասարակշռել մեծ ծանրություն, նիգ ◆ Բուրգի կառուցման, հատապես քարերի բարձրացման համար օգտագործում էին հատուկ լծակներ։ (Մամուլ)
- բռանկով, կոթավոր ձող որևէ բան կարագավորելու, ղեկավարելու համար ◆ Արագության լծակ ◆ Լծակից երկոր վիթխարի ծղոտե զամբյուղներ կախած գնում էր կանաչեղեն ծախողը։ (Գարեգին Սևունց)
- բարակ ու երկար ձող, որի երկու ծայրերից դույլեր կախելով, դնում են ուսին ու ջուր կրում ◆ Նա լսափողը դանդաղ դրեց ոչ թե լծակի, այլ աթոռակի վրա։ (Հրաչյա Քոչար)
- կշեռքի, շոգեմեքենայի և այլնի մեխանիզմների մեջ, ուժերի ներգործության միջին կետում հենակետ ունեցող ձող ◆ Արագության լծակ։
- որևէ բան գործունեության, գործողության մեջ դնող միջոց, որևէ բանի հիմք, հենարան (փխբ․)
- (մսնգ․) նախամանող մեքենայի փականք մեխանիզմի տատնվող լծակ
Հոմանիշներ խմբագրել
- նիգ, լինգ, պարզունակ, լծան (հնց․), լնգակուլ (գվռ․)
- ուսափայտ, լծափայտ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Լ․ Մուղնեցյան, Մասնագիտական տերմինների բացատրական բառարան, Գյումրի, «Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարանի տպագրություն», 2007 — 268 էջ։