խամաճիկ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɑmɑˈt͡ʃik]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խա•մա•ճիկ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- տիկնիկ, երեխաների խաղալիք (կուկլա) ◆ Ծառաները փայտ կուլ տված խամահաճիկի պես կպել էին պատերին։ (Վահան Թոթովենց) ◆ Սա Կարտոնե խամահաճիկների ծրար է, գնում եմ հանձնելու Օրենքի փողոցն խաղալիքավաճառին։
- մարդու փոքրիկ պաճուճապատանք, որը խաղացնուն են լարերով, զսպանակներով կամ ձեռքով ◆ Նա պարապում էր… թռչունների ու կենդանիների խամաճիկների առևտրով։ (Րաֆֆի)
- մեկի ստրկամիտ, կամակատարը, մեկի թելադրանքին, քմահաճույքին հլու կերպով ենթարկվող մարդ (փխբ․) ◆ Ես շատ լավ կարող եմ քո և սիրեկանիդ մեջ մեկնաբանի դեր կատարել, միայն թե խամաճիկների կոտրատվելը տեսնեի։ Շեքսպիր
- խրտվիլակ
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։