Հայերեն

ՄՀԱ՝ [χɔt͡sʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խոց

Ստուգաբանություն

Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *khotsk` *khai-t- «խփել, հրել, խթել» արմատի կողքին՝ այլ ձայնավորումով, ինչպես խոթ բառում. հմմտ. նաև խայթ, խեթ, խիթ։

Գոյական

որևէ սուր գործիքով՝ զենքով կամ կարծր բանով մարմնի վրա բացված խոր վերք
(բժշկ․) մաշկի կամ լորձաթաղանթի թարախային կամ բորբոքային վերք ◆ Ստամոքսի՝ տասներկումատնյա աղիքի խոց:
ընդհանրապես՝ մաշկի վրա գոյացած որոշ խորությամբ վերք
վերքի վրա գոյացած կեղ
(փխբ․) հոգեկան ցավ՝ վիշտ, հոգու՝ սրտի վերք, տառապանք ◆ Իջնում եմ սև մի աշխարհ, Չար խոց են և՛ միտք, և՛ հուշ։ (Վահան Տերյան)
(փխբ․) հասարակական չարիք, հասարակական կյանքի արատավոր երևույթ ◆ Ոսկու աստվածացում - ահա ձեր հասարակարգի գլխավոր խոցերից մեկը։
(փխբ․) աղետ, ծանր հարված՝ դժբախտություն ◆ Հայրենիքիդ խոր խոցերը համարում ես դարերով։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
(փխբ․) ծանր վիրավորանք, անարգանք, մեկին պատճառած խոր վիշտ ◆ Դավաճանի պատասխանները ծանր խոց էին առաջացրել նրա մեջ։
սևացած՝ չորացած ու փոս ընկած տեղ՝ կետ պտղի վրա
որևէ առարկայի վրա հարվածից գոյացած փոքր փոսորակ՝ ճեղքվածք՝ անցք ◆ Փայտանյութի խոց:

Հոմանիշներ

վերք, պալար
պալար, խիթ(հնց․), (գվռ․)՝ խլլիկ, խլպարիկ, խլպաշիկ
կեղ
տե՛ս վիշտ, ցավ

Արտահայտություններ

	Եզակի թիվ	Հոգնակի թիվ
Ի արտաքին հոլովում
Ուղղ.	խոց(ը)	խոցեր(ը)
Սեռ.	խոցի	խոցերի
Տր.	խոցի(ն)	խոցերի(ն)
Հայց.	խոց(ը)	խոցեր(ը)
Բաց.	խոցից	խոցերից
Գործ.	խոցով	խոցերով
Ներգ.	խոցում	խոցերում

Բաղադրյալ բառեր
խոցաբան խոցաբանական խոցաբանություն խոցադեղ խոցալից խոցակալել խոցակալում խոցակերպ խոցահարել խոցահարվել խոցահարում խոցամահ խոցային խոցանալ խոցանմանք խոցաշատ խոցառատ խոցասուսեր խոցասուսերակիր խոցասուսերամարտ խոցասուսերամարտիկ խոցասուսերորդ խոցասուսերավոր խոցավոր խոցել խոցելի խոցելիություն խոցոտ խոցոտանալ խոցոտանք խոցոտացնել խոցոտել խոցոտվել խոցոտում խոցված խոցվածք խոցվել խոցտել խոցտուկ խոցում խոցուն ծածկախոց լերդախոց չարախոց սրախոց գեղարդնախոց ջրխոց տիգախոց

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ gash, wound, lesion, ulcer, (metaphorical) pain, worry, catastrophe, misfortune, harm, injury գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ язва (ru) ‎(jazva), рана (ru) ‎(rana), струп (ru) ‎(strup) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Հովհաննես Մակարյան, Կիմ Աբելյան, Անասնաբուժական կլինիկական տերմինների բացատրական բառարան, Երևան, «Ստամպա», 2002 — 256 էջ։