կաղ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [kɑʁ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ կաղ

վանկեր՝ կաղ 

կաղ1

Ստուգաբանություն

Հավանաբար կ/խ հերթագայությամբ կապված է խեղ արմատի հետ, որ ծագում է հնդեվրոպական *(s)kel- «ծռել, հենել, ծուռ» արմատից։

Ածական

1. ոտքից հաշմանդամ, կարճ կամ հիվանդ ոտք ունեցող, կաղացող, կաղոտն
2. որևէ արատ՝ պակասություն ունեցող (փխբ․)
3. գիտելիքների պակաս ունեցող, անգետ (գիտության որևէ բնագավառում) (փխբ․)

Հոմանիշներ

1. կաղոտն, կաղոտանի, չոլախ (գվռ․), չխլկի, գետնակարոտ, ոտնակարոտ, ղջիկ, շնկուլ. կաղլիկ, կաղակրկին
2. տե՛ս արտասավոր
3. տե՛ս անգետ

Արտահայտություններ

1. կաղի տալ, կաղին տալ - թեևակի կաղալ, մի փոքր կաղալ
2. կաղին կամրջի վրա բռնել, կաղին կամրջում ճանկել (ժղ․) - մեկին ծուղակը գցել, անելանելի դրության մեջ գցել, փախչելու՝ խութս տալու հնարավորությունից զրկել
3. կաղին էշով քարավանի՝ քարավան մտնել - իր ուժերից բարձր գործ ձեռնարկել, գործին անհամապատասխան լինել

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ хромой (ru) ‎(xromoj), хромоногий (ru) ‎(xromonogij) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

կաղ2

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *gol-՝ *gel- «գնդ(վ)ել», գունդ, կլոր բան» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն gula «գունդ, գնդակ», լատիներեն galla «գխտոր», հոլանդերեն kal «կորիզ (խնձորի, տանձի)»։

Գոյական

1. կոճղեզ, գնդարմատ

Բաղադրյալ բառեր
կաղաբույս

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։