կաղ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɑʁ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ կաղ
վանկեր՝ կաղ
կաղ1
խմբագրելՍտուգաբանություն
խմբագրելՀավանաբար կ/խ հերթագայությամբ կապված է խեղ արմատի հետ, որ ծագում է հնդեվրոպական *(s)kel- «ծռել, հենել, ծուռ» արմատից։
Ածական
խմբագրել- ոտքից հաշմանդամ, կարճ կամ հիվանդ ոտք ունեցող, կաղացող, կաղոտն
- որևէ արատ՝ պակասություն ունեցող (փխբ․)
- գիտելիքների պակաս ունեցող, անգետ (գիտության որևէ բնագավառում) (փխբ․)
Հոմանիշներ
խմբագրել- կաղոտն, կաղոտանի, չոլախ (գվռ․), չխլկի, գետնակարոտ, ոտնակարոտ, ղջիկ, շնկուլ. կաղլիկ, կաղակրկին
- տե՛ս արտասավոր
- տե՛ս անգետ
Արտահայտություններ
խմբագրել- կաղի տալ, կաղին տալ - թեևակի կաղալ, մի փոքր կաղալ
- կաղին կամրջի վրա բռնել, կաղին կամրջում ճանկել (ժղ․) - մեկին ծուղակը գցել, անելանելի դրության մեջ գցել, փախչելու՝ խութս տալու հնարավորությունից զրկել
- կաղին էշով քարավանի՝ քարավան մտնել - իր ուժերից բարձր գործ ձեռնարկել, գործին անհամապատասխան լինել
| Թարգմանություններ | |
| |
կաղ2
խմբագրելՍտուգաբանություն
խմբագրելԲնիկ հնդեվրոպական՝ *gol-՝ *gel- «գնդ(վ)ել», գունդ, կլոր բան» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն gula «գունդ, գնդակ», լատիներեն galla «գխտոր», հոլանդերեն kal «կորիզ (խնձորի, տանձի)»։
Գոյական
խմբագրել- կոճղեզ, գնդարմատ
| Բաղադրյալ բառեր | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։