կուռ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kur]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ կուռ
կուռ1
խմբագրելԱծական
- կռած, կռելով ամրացրած
- հոծ, սեղմ, խիտ, սերտ ◆ Կուռ շարքեր
- շատ ամուր, պինդ, կարծր ◆ Կուռ դռներ
- անընկճելի, հաստատուն, անհաղորդ ◆ Կուռ կամք (փխբ․)
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
կուռ2
խմբագրելՍտուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- մարդու ձեռքը ուսից մինչև մատների ծայրը, ձեռք, թև
- թռչունի թև (խսկց․)
- կռնակ, թիկունք (ժղ․)
- կողմ (ժղ․)
- սայլի երկու առէջների ծայրերը, որոնք միանալով անկյուն են կազմում և որի գագաթից կապվում է լուծը (գվռ․)
- ճախարակի անվի վրա ամրացված թելը (գվռ․)
Հոմանիշներ
խմբագրել- կռնակ, կողմ
Արտահայտություններ
խմբագրել- կուռ բռնել - օգնություն ցույց տալ, ձեռք բերել, օգնել
- կուռը բռնել - ձեռքը բռնել, խանգարել, արգելել
- կուռը գցել
- թևը գցել, թևը կոթի, կանթի միջով անցկացնելով, թևից կախել (զամբյուղ, կապոց և այլն)
- իր կողմը դարձնել, շրջել
- տե՛ս կուռ բռնել
- կուռը դալար - կուռը, բազուկը հզոր, ուժեղ, հաղթ
- կուռը երկար (երկայն)
- երկայնաբազուկ
- հարուստ, զորավոր
- կուռը չափել - տե՛ս վախը չափել
- կռներն ընկնել
- մեկի թևերից բռնելով, հենարան լինելով տանել
- տե՛ս գիրկն ընկնել
- կռները շարժել, ժաժ տալ - եռանդուն գործ անել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։