Հայերեն
Դասական ուղղագրութեամբ՝ յանգ
վանկեր՝ հանգ
- շունչ
- (ոճբ․) չափածո ստեղծագործության տողերի նույն կամ նման հնչյունախմբերով վերջավորելը
- տե՛ս շունչ
- հանգ անել - սիրտ անել, համարձակվել
- մի հանգով - մի շնչով
- եղանակ, կարգ
- երգի եղանակ՝ ձայն
- տեսակ
- մեկին նմանվելը՝ ընդհօրինակելը
- անգամ
- տե՛ս եղանակ, կարգ
- տե՛ս տեսակ
- տե՛ս անգամ
- (լեզվբ․) վերջավորությունը, բառավերջ
- (գրկն․) բանաստեղծական տողերի, երբեմն նաև առանձին հատվածների վերջում ստղեծվող հնչյունական նմանությունը կամ նույնություն
- (հին) վերջ, վախճան, ավարտ,
- (լեզվբ․) վերջավորություն, բառավերջ
- տե՛ս վերջ, վախճան
- հանգ կազմել - հանգավորման պահանջին համապատասխանել, նմանահունչ լինել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ֆ․Հ․ Խլղաթյան, Ոճաբանական տերմինների բառարան տեղեկատու, Երևան, ««Լույս» հրատարակչություն», 1976 — 111 էջ։
- Ջրբաշյան Է․Մ․, Մախչանյան Հ․Մ․, Գրականագիտական բառարան (2-րդ լրաց․ և վերամշ․ հրատ․) (Լույս), Երևան, 1980 — 352 էջ։
- Լ․ Տիմոֆեև, Ն․ Վենգրով, Գրականագիտական տերմինների համառոտ բառարան (Հայպետուսմանհրատ), Երևան, 1957 — 247 էջ։
