հարմար
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɑɾˈmɑɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ յարմար
վանկեր՝ հար•մար
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲնիկ հնդեվրոպական՝ *ar-m-՝ *ar- «միացնել, հարմարեցնել, հարմարվել» արմատից։
Ածական
- պատշաճ, վայելուչ
- տեղին, վայել, արժանի Հարմար պատասխան
- տամապատասխանող, սազող ◆ Փայլուն կոշիկը բոլորովին հարմար չէր վրայի ցնցոտիներին։
- անհրաժեշտ հատկություններն ունեցող, պահանջներին բավարարող ◆ Հարմար աթոո։
- պատեհ, բարեպատեհ ◆ Հարմար ժամանակ։
Մակբայ
- հարմարապես
Հոմանիշներ
խմբագրել- պատշաճ, վայելուչ, համապատասխան, սազական, հարիր, (արևմտհ․) ատակ, անկ, ատակ, (հնց․) ճահ, ճահավոր, պատկան, հարմարական (հզվդ․) (գվռ․) սազ, ըմբոն
- տեղին վայել, արժանի
- պատեհ, բարեպատեհ
Հականիշներ
խմբագրել- անապատեհ
Արտահայտություններ
խմբագրելԹարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։