Հայերեն
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ուռ
վանկեր՝ ուռ
Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *or-s-, *or-n-` *er- «շարժել, բարձրացնել» արմատից. հմմտ. հունարեն άρσικος «կողով», նորվեգերեն run(n)e «ճյուղ, ընձյուղ»։
Գոյական
- (բնստ․) խաղողի ողկուզաբեր ճյուղ, մատ
- ճառի բարակ դալար ճյուղ, ոստ (առավել, խաղողի, ուռենու և այլ)
- ուռենի
- տե՛ս գեղձի
- տե՛ս արքադ
- ծայրը սրած ձաղիկ, սեպ, երիթ
- մատ, բարունակ
- ճյուղ, մածյա
- տե՛ս ուռենի
- տե՛ս գեղձի
- տե՛ս արքադ, արֆատ
- տե՛ս սեպ, երիթ
-
-
Գոյական
- (բնստ․) դարբնի մեծ մուրճ, կռան
- քարուրագ
- կոչնակի թակաղ
- զանդի լեզվակ
- տե՛ս կռան, մուրծ
- տե՛ս քարուրագ
- տե՛ս թակաղ
- տե՛ս լեզվակ
-
-
Գոյական
- կովի՝ ոչխարի և այլնի ստինք, ծիծ, կուրծ
-
- կուրծ, ծիծ, ստինք, նուռ (ժղ․)
-
-
-
Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *or-s-, *or-n-` *er- «շարժել, բարձրացնել» արմատից. հմմտ. ուռ «ճյուղ, ընձյուղ» և ոռ։
Գոյական
- ուռուցք
- գործվածքի զոլ
- տե՛ս ուռուցք
-
-
-
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
