Հայերեն

«պատարագ» ժեստը հայերեն ժեստերի լեզվով

Դասական ուղղագրութեամբ՝ պատարագ

վանկեր՝ պա•տա•րագ

Ստուգաբանություն

Փոխառություն իրանական աղբյուրից, բայց բուն աղբյուրը հավաստված չէ։

(կրոն․) քրիստոնեական եկեղեցու գլխավոր, պաշտամունքային արարողություն՝ որպես հիշատակ խորհրդավոր ընթրիքի, այլև որպես հաղորդության խորհուրդ ◆ Բազմությունը շտապում էր դեպի վանքը պատարագ տեսնելու և սուրբ տիրամոր գերեզմանը համբուրելու։ (Րաֆֆի)
ժամերգություն, ժամասացություն
(երժշտ․) պատարագի ժամանակ երգվող կամ նվագվող երաժշտություն՝ եղանակ ◆ Քառաձան պատարագ:
(փխբ․) հաճելի ու խորհրդավորությամբ տոգորված երգեցողություն՝ նվագ՝ ճռվողություն և այլն
(հնց․) նվեր, ընծա, զոհ
(կրոն․) քրիստոնեական գլխավոր ժամասացություն, որի ժամանակ կատարվում է հաղորդագրության խորհուրդը

պատարագ կանգնել - պատարագ սկսվել ◆ Ու ժամի ծխոտ կամարների տակ կանգնած էր արդեն տխուր պատարագ: Հովհաննես Թումանյան
պատարագ մատուցել՝ մատուցանել - պատարագել, պատարագի արարողություն կատար ◆ Նա տիրոջ սուրբ սեղանի վրա պատարագ էր մատուցանում, բայց հարկը պահանջած ժամանակ՝ առաջնորդում էր զորքին դեպի պատերազմ։ (Րաֆֆի)
հանդիսավոր պատարագ - բարձրաստիճան հոգևորականների մատուցած պատարագ ◆ Այդ միջոցին Բյուրականի եկեղեցում հանդիսավոր պատարագ էր մատուցանում Սահակ եպիսկոպոսը։ (Մուրացան)
ձայնավոր պատարագ - պատարագ երգեցողությամբ
թիվ պատարագ - պատարագ առանց երգեցողությամբ
կից պատարագ - անմիջապես առավոտյան ժամերգությունից հետո կատարվող պատարագ

Բաղադրյալ բառեր
պատարագամատույց պատարագայն պատարագատուն պատարագարան պատարագել պատարագիչ

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ обедня (ru) ‎(obednja), литургия (ru) ‎(liturgija), месса (ru) ‎(messa), церковные песнопения (ru) ‎(cerkovnyje pesnopenija), жертва (ru) ‎(žertva) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Յու․ Ա․ Բախնիկին, Մ․ Ս․ Բելենկի, Ա․ Վ․ Բելով և ուրիշ․։ Մ․ Պ․ Նովիկովի խմբ․, Աթեիստի գրպանի բառարան («Հայաստան» հրատարակչություն), Երևան, 1983 — 308 էջ։
Կ․Ե․ Մելիք-Վրթանեսյան, Մ․ Ա․ Տոնյան, Երաժշտական բացատրական բառարան, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989 — 270 էջ։
Ռ․ Ա․ Վարդանյան, Պատմական իրադարձությունների տերմինների համառոտ բառարան, Վանաձոր, 2007 — 113 էջ։