Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ջանք

վանկեր՝ ջանք

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *ye-ni-iā «հուզված լինել» արմատից. հմմտ. հունարեն ξήλος «ջանք, նախանձ», ավեստերեն yah- «եռալ»։

որևէ բանի համար անհրաժեշտ մտավոր, ֆիզիկական և հոգեկան լարում, ճիգ ◆ Ազատ արծիվը գերի բռնվեց, Զուր էին ազատվելու բոլոր ջանքերը: Հովհաննես Թումանյան
աշխատանքի համար գործադրված եռանդ՝ ուժ՝ ճիգ ◆ ՄԻ փոքր հեռու, մայրը նույն զանգվածից մի մասն առանձին առած, մեծ ջանքով հունցում էր։ (Մուրացան)
(փխբ․) ձիրք, շնորհք, տաղանդ ◆ Ոսկեզօծել է բազում շահերի քո շահիրական ջանքը Ֆիրդուսու։ Եղիշե Չարենց
նեղություն, մարմնական՝ հոգեկան մտավոր չարչարանք ◆ Սրա ասածի մեջ շատ կար հող, արյուն քրտինք ու ջանք: Դերենիկ Դեմիրճյան

Բաղադրյալ բառեր
ջանալ ջանասեր բազմաջան ապաջան ժրաջան մշտաջան մեծաջան գիշերաջան ընդունայնաջան ընդվայրաջան ջանադիր ջանադրություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ effort, endeavor, exertion, eagerness, push, struggle գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ усилие (ru) ‎(usilije), старание (ru) ‎(staranije), талант (ru) ‎(talant), прилагать (ru) ‎(prilagatʹ), приложить старания (ru) ‎(priložitʹ staranija), усиллия (ru) ‎(usillija) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։