սեպուհ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [sɛˈpuh]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ սեպուհ

վանկեր՝ սե•պուհ 

Ստուգաբանություն

Փոխառություն իրանական աղբյուրից. հմմտ. միջին պարսկերեն vispuhr, այլև ավեստերեն vīsō-puθra-:

Գոյական

1. (պատմ․) նախարարական տոհմից սերած իշխան Հին Հայաստանում
2. ընդհանրապես՝ ազնվակաան ծագում ունեցող անձ, ազատ

Ածական

1. սեպուհներից կազմված՝ բաղկացած ◆ Սեպուհ գունդ։
2. (փխբ․) առաջին, առաջնակարգ գերադաս ◆ Սեպուհ պարտք։ ◆ Սեպուհ դեսպան։

Հոմանիշներ

1. (պատմ․) հոռի, մատրան

Արտահայտություններ

Ի արտաքին հոլովում
	Եզակի թիվ	Հոգնակի թիվ
Ուղղ.	սեպուհ(ը)	սեպուհներ(ը)
Սեռ.	սեպուհի	սեպուհների
Տր.	սեպուհին	սեպուհներին
Հայց.	սեպուհի(ն)	սեպուհների(ն)
Բաց.	սեպուհից	սեպուհներից
Գործ.	սեպուհով	սեպուհներով
Ներգ.	(սեպուհում)	(սեպուհներում)

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ крупный дворянин в древней Армении (ru) ‎(krupnyj dvorjanin v drevnej Armenii), дворянский (ru) ‎(dvorjanskij) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։