Հայերեն
Դասական ուղղագրութեամբ՝ վար
վանկեր՝ վար
Ստուգաբանություն
խմբագրել
Փոխառություն իրանական աղբյուրից՝ *vaθ- (< հնդեվրոպական *uedh-):
Գոյական
- հողը վարելը, հերկ
- վարված տեղ՝ հող՝ արտ
- վարելու ձևը՝ եղանակը՝ որակը
- (գյուղտնտ․) (անտառ․) հողի մշակման հիմնական եղանակներից մեկը, որը կիրառվում է հողի կառուցվածքը, նրա ֆիզիկամեխանիկական հատկությունները բարելավելու, ջուր կուտակելու մոլախոտերի, վնասատուների դեմ պայքարելու նպատակով
- հերկ, վարուցանք, արորադրություն (հնց․)
- տե՛ս կրկնավոր
- տե՛ս խոզանավար
Արտահայտություններ
խմբագրել
- վար անել - վարել, հերկել
- վարը վարել - արտը՝ հողը վարել
| Ի արտաքին հոլովում
|
|
|
Եզակի թիվ |
Հոգնակի թիվ
|
| Ուղղ. |
վար(ը) |
վարեր(ը)
|
| Սեռ. |
վարի |
վարերի
|
| Տր. |
վարի(ն) |
վարերի(ն)
|
| Հայց. |
վար(ը) |
վարեր(ը)
|
| Բաց. |
վարից |
վարերից
|
| Գործ. |
վարով |
վարերով
|
| Ներգ. |
վարում |
վարերում
|
Ստուգաբանություն
խմբագրել
Ածական
- (արևմտհ․) (գվռ․) ցած, ցածի, ստորին
- ստոր, անարգ
- էժան
- վատորակ, ցածրորակ
Գոյական
- ցածը, ներքևը, ներքևի մասը
Մակբայ
- ցած, դեպի ցած
- կազմում է հարադրական բայեր՝ ցույց տալով գործողության ուղղվածությունը դեպի ցած, ինչպես՝ ◆ վար առնել, վար բերել, վար գալ և այլն
- ցած, ստորին
- տե՛ս ստոր
- տե՛ս էժան
- տե՛ս վատորակ
Արտահայտություններ
խմբագրել
-
-
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Մ․Խ․ Պողոսյան, Ֆրանսերեն-հայերեն ագրոէկոլոգիական և անտառագիտական տերմինների համառոտ բառարան (ՀԳԱ), Երևան, 2005 — 144 էջ։
