վեհ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [vɛh]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ վեհ
վանկեր՝ վեհ
Ստուգաբանություն
խմբագրելՓոխառություն իրանական աղբյուրից. հմմտ. միջին պարսկերեն vēh, պարսկերեն bih:
Ածական
- բարձր՝ վսեմ արժանիքներ ունեցող, ընտիր, ընտրյալ, վսեմ ◆ Վեհ մարդ՝ հերոս։
- բարձր՝ վսեմ նպատակներ հետապնդող՝ ունեցող ◆ Պայքարի համար մեր վեհ Քառուղիներ բացին։ Եղիշե Չարենց
- բարձր գաղափարներով տոգորված ◆ Վեհ ուսմունք։
- վեհություն արտահայտող՝ պարունակող ◆ Վեհ նայվածք։
- վեհափառ, փառահեղ, հոյակապ, սքանչելի ◆ Մտի՛կ տվեք, ի՜նչ վեհ պատկեր մեծ հիացման արժանի։ Հովհաննես Թումանյան
- սեգ, խրոխտ, հպարտ ու վեհապանծ ◆ Բույն դրավ Կովկասի վրա… ազատության արծիվը վեհ: (Դանիել Վարուժան)
- մեծահոգությամբ տոգորված, վեհանձն, մեծասիրտ ◆ Բայց դու ներում ես նոցա վեհ հոգով։ Ռափայել Պատկանյան
- (հնց․) բարձրաստիճան անձանց (թագավորների, զորավարների և այլն) հարգական մակդիր ◆ Ի՞նչ Է կարծում վեհը (Միհրներսենը), ժամ չէ՞ արդյոք դատի տալ նրանց ։ ԴՄ
- (եկեղ․) կաթողիկոսների մակդիր՝ վեհափառ նշանակությամբ ◆ Վեհը մտորումների մեջ լինելով՝ չէր նայում շուրջը։ (Սուրեն Այվազյան)
Հոմանիշներ
խմբագրել- վսեմ, բարձր, մեծ, վես, ընտիր, լավագույն, բարձրագույն, գերագույն
- տե՛ս սքանչելի
- տե՛ս վեհապանծ
- տե՛ս սեգ
Արտահայտություններ
խմբագրելԹարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։