վեհաշուք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [vɛhɑˈʃukʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ վեհաշուք
վանկեր՝ վե•հա•շուք
Կազմություն խմբագրել
Արմատ՝ վեհ, հոդակապ՝ -ա-, արմատ՝ շուք:
Ածական
- վեհորեն շքեղ, փառահեղ ◆ Վեհաշուք դահլիճ։
- վեհորեն գեղեցիկ, պերճ, մեծավայելուչ ◆ Վեհաշուք տիկին։
- վեհաշուքություն արտահայտող, փառահեղ, սիգապանծ ◆ Վեհաշուք կեցվածք, քայլվածք։ ◆ Նա գալիս էր հպարտ ու վեհաշուք: Դերենիկ Դեմիրճյան
Հոմանիշներ խմբագրել
- փառահեղ, փառաշուք, մեծաշուք, բարձրաշուք, վսեմաշուք, շքեղաշուք, պերճաշուք, ազնավաշուք, ծանրաշուք, ոսկեշուք (փխբ․), փառավոր, հոյակապ, վեհանկար, վեհապատկեր, մեծասպաս (հզվդ․)
- մեծավայելուչ, ազնվաշուք, պերճաշուք
- տե՛ս սիգապանծ, վեհապանծ
- տե՛ս ազնվափայլ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։