փառք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [pʰɑrkʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ փառք
վանկեր՝ փառք
Ստուգաբանություն
խմբագրելՓոխառություն իրանական աղբյուրից՝ միջին պարսկերեն farr:
Գոյական
- պատիվ՝ հռչակ՝ համբավ, որ մարդ վաստակում Է իր լավ գործով՝ ստեղծագործություններով՝ գիտական վաստակով և այլն
- մեկի՝ մի բանի հասցեին ասված՝ գրված գովաբանություն՝ մեծարանք, փառաբանություն
- պատիվ բերող հանգամանք, պատվավոր գործ՝ պաշտոն՝ երևույթ և այլն
- մեծ հեղինակություն
- հանդիսավորություն, շուք
- գործածվում Է որպես բացականչական բառ՝ կեցցե՜, պատիվ ու պարծանք նշանակությամբ ◆ Փա՜ռք մեր հզոր հայրենիքին։
- պարծանքի առարկա ◆ Ուկրաինա սիրելի… քո զավակները դարձան փառքը իրենց մայրերի Սիամանթո
- մեծարանք, հարգանք ◆ Մեծ էր փառքը հայրապետի, երբ նա մի որևէ տեղ էր գնում Հովհաննես Թումանյան
Հոմանիշներ
խմբագրել- պատիվ, հռչակ, համբավ, անուն, հեղինակություն, փառ (հնց․)
- պարծանք, քքվանք (հնց․)
- տե՛ս շուք, հանդիսավոր
- տե՛ս սրբաբանություն
- մեծություն, զորություն
- տե՛ս մեծարանք, հարգանք
Արտահայտություններ
խմբագրել- փառք Աստծու - գոհունակության արտահայտություն
- փառք է - ավելի լավ է, գերադասելի է
- փառք տալ - փառաբանել
- փառքի պսակ - նույնն է՝ փառապսակ
- փառքով պսակել - փառքի արժանացնել, փառք ու պատիվ բերել
Ի արտաքին հոլովում | ||
Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
Ուղղ. | փառք(ը) | փառքեր(ը) |
Սեռ. | փառքի | փառքերի |
Տր. | փառքի(ն) | փառքերի(ն) |
Հայց. | փառք(ը) | փառքեր(ը) |
Բաց. | փառքից | փառքերից |
Գործ. | փառքով | փառքերով |
Ներգ. | փառքում | փառքերում |
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։