Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ փ(ը)շ•րել 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բայ

  1. որևէ պինդ բան կոտրտելով՝ ծեծելով և այլն մանր կտորների վերածել, մանրել, մանրացնել ◆ Շաքարը փշրել:
  2. կոտրել, ջարդել ◆ Ապակին՝ շիշը՝ փշրել:
  3. ատամների տակ մանրացնել, ատամներով ծամելով մանր կտորների վերածել ◆ Տնաշենը հավի ոսկորներն էլ էր փշրում և ուտում։
  4. ծեծելով ջարդել, ջարդ տալ։ ◆ - Էլ խելոք ծեծելը ո՞րն է… կողերը կփշրենք - պրծավ գնաց։ Հովհաննես Թումանյան
  5. ընկճել, դիմադրությունը՝ ուժը հաղթահարել ◆ Տանկային զորամասի օգնությամբ մերոնք փշրեցին հակառակորդի դիմադրությունը։
  6. ((փխբ․)) վերացնել, ոչնչացնել ◆ Շղթաները՝ կապանքները փշրել:
  7. ((փխբ․)) կործանել, խորտակել ◆ Տրդատի որդի Խոսրովի օրերում այդ սուրը փշրեց մեր դարավոր թշնամի պարսից զորությունը։ (Րաֆֆի)
  8. ((փխբ․)) մեծ ծանրությամբ ճնշել, տառապանք՝ տանջանք պատճառել ◆ Կուռ լուծը ագգիս՝ ուսերս է փշրում: (Ավետիք Իսահակյան)
  9. ((փխբ․)) անհաջողության մատնել, ձախողել, փչացնել ◆ Ապշելու բան է, թե ինչպես ձեռաց կարելի է փշրել մարդու ապագան ։ (Նար-Դոս)
  10. ((փխբ․)) մանր կաթիլների՝ ցոլքերի բաժանելով շաղ տալ՝ սփռել՝ տարածել ◆ Ապառաժե կողերը փշրում են ջրվեժը։ (Սովետական գրականություն)
  11. ((փխբ․)) սիրտը կոտրել, վհատեցնել, հուսախաբ անել, հուսալքել ◆ Չարագույժ նամակը փշրեց նրա հոգին։

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. մանրել, մանրացնել, բրդել, (գվռ․)՝ խշրել, խշկել, խշրտել, ջաղբել, փշխել, փսորել, փշուր անել, փշուր-փշուր անել, բոնձ անել
  2. կոտրել, ջարդել, բեկել
  3. տե՛ս ընկճել
  4. տե՛ս ոչնչացնել, վերացնել
  5. տե՛ս կործանել, խորտակել
  6. տե՛ս ձախողել
  7. տե՛ս հուսալքել, վհատեցնել

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել