ազնվական

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑznəvɑˈkɑn]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ազնուական

վանկեր՝ ազ•ն(ը)•վա•կան 

Ստուգաբանություն

ազնիվ + -ական

Ածական

1. (պատմ․) ազնիվ նշանավոր տոհմի պատկանող
2. ընտիր, պատվական, գեղեցիկ, լավ
3. ծագումով կամ սոցիալական դրությամբ ազնվականության դասին պատկանող
4. բարեկիրթ, վայելուչ ◆ Ազնվական կերպարանք։ (Արփիար Արփիարյան)

Հոմանիշներ

1. ազնվազարմ, ազնվատոհմիկ, ազնաուր (ազնավուր), արյունը կարմիր արյունը կապույտ
2. արիստոկրատ
3. ազնվականական, ազնավոր

Արտահայտություններ

1. ազնվական մետաղ - ազնիվ մետաղ, չժանգոտվող մետաղ (ոսկի, արծաթ, պլատին)
2. մանր ազնվական
3. ազնվական ծագում
4. ազնվական դարձնել, ազնվականի տիտղոս տալ

Թարգմանություններ

նշանավոր տոհմից
անգլերեն՝ noble, aristocratic, patrician գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ дворя́нский (ru) ‎(dvorjánskij), аристократи́ческий (ru) ‎(aristokratíčeskij), зна́тный (ru) ‎(znátnyj) վրացերեն՝ ուկրաիներեն՝ шляхе́тний (uk) ‎(šljaxétnyj), аристократи́чний (uk) ‎(arystokratýčnyj), дворя́нський (uk) ‎(dvorjánsʹkyj) ֆրանսերեն՝

բարեկիրթ
անգլերեն՝ cultured, civilized, genteel գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ благоро́дный (ru) ‎(blagoródnyj) վրացերեն՝ ուկրաիներեն՝ шляхе́тний (uk) ‎(šljaxétnyj), благоро́дний (uk) ‎(blahoródnyj) ֆրանսերեն՝

Գոյական

1. ազնվականության դասին պատկանող անձ, ազնվատոհմիկ, ազնվական տոհմի անդամ ◆ Մի քանի օր առաջ հարևան ազնվականների որդիները հրավեր էին ստանում մասնակցելու որսորդությանը։ (Րաֆֆի)

Հոմանիշներ

1. պայազատ, (հին) (բնստ․) թարխան

Ի արտաքին հոլովում
	Եզակի թիվ	Հոգնակի թիվ
Ուղղ.	ազնվական(ը)	ազնվականներ(ը)
Սեռ.	ազնվականի	ազնվականների
Տր.	ազնվականին	ազնվականներին
Հայց.	ազնվականի(ն)	ազնվականների(ն)
Բաց.	ազնվականից	ազնվականներից
Գործ.	ազնվականով	ազնվականներով
Ներգ.	(ազնվականում)	(ազնվականներում)

Թարգմանություններ

անգլերեն՝ noble, nobleman, noblewoman, aristocrat գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ noble իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ дворяни́н (ru) ‎(dvorjanín), аристокра́т (ru) ‎(aristokrát), вельмо́жа (ru) ‎(velʹmóža), патри́ций (ru) ‎(patrícij) վրացերեն՝ ուկրաիներեն՝ аристокра́т (uk) ‎(arystokrát), вельмо́жа (uk) ‎(velʹmóža), дворяни́н (uk) ‎(dvorjanýn), шля́хтич (uk) ‎(šljáxtyč), патри́цій (uk) ‎(patrýcij) ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։