Թերևս կապ ունի հնդեվրոպական * angelo- «ածուխ» նախաձևի հետ (* ang կամ * ong «ածուխ»)․ հայերենի համար ենթադրելի են * ang՛olo- > * անծող > անձող և ang՛ōlo > * անծուղ > ածուղ- > ածուխ՝ բաղարկմամբ ծուխ բառի հետ․ հմմտ․ հին հնդկերեն angāra, angišt, պրուսերեն, լիտվերեն anglis, սլավոներեն agli «ածուխ»։
Գոյական
բուսական կամ կենդանական մարմիններից բարձր ջերմության ներգործությամբ ստացվող նյութ ◆ Այժմ հավաքվել էին և այն ընկերները, որոնք ցերեկով անտառի զանազան տեղերում ածուխ էին պատրաստում։(Րաֆֆի)
փայտի այրված կտոր ◆ Խարույկի շիկացած ածուխները բաց անելով, գնտակները թաղում էին տաք մոխրի մեջ, կրկին ծածկում էին ածուխներով։(Րաֆֆի)
քարածուխ
(գյուղտնտ․) ցորենի և այլ ընդեղենների հիվանդություն, որից հատիկները սև փոշի են դառնում, մուր
կրակ, այրվող ածխակտոր ◆ Նրան թվում է, թե կատվի շողշողուն աչքերը այրվող ածուխներ են, կրակխառնիչը մոտեցնում է, որ խառնի ու վառի կրակը։ Գրիմ եղբայրներ
մուր
(աշխգր․) բուսական ծագում ունեցող այրվող նստվածքային ապարներ
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
Գրգեարյան Հ․Ղ․, Հարությունյան Ն․Մ․, Տնտեսական աշխարհագրության տեղեկատու բառարան (խմբ. Ավագյան Գ․Ե․), Երևան, ««Լույս» հրատարակչություն», 1982 — 408 էջ։
