աղտ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑʁt]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ աղտ
վանկեր՝ աղտ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Բնիկ հնդեվրոպական՝ * ld «փտել, նեխել, հոտել» արմատից. հմմտ. հին վերին գերմաներեն oltar «կեղտի կտոր», հին իռլանդերեն ylda «նեխահոտ»։
Գոյական
- կեղտ ◆ Ձեռքերդ՝ քնքույշ, աղտ, կոշտեր չկան. Ծանր բեռի տակ չես թեքվել երբեք։ (Շուշանիկ Կուրղինյան)
- Բալու՝ (հնց․) ընկերք, սաղմնաթաղանթ, սաղմնապարկ
Հոմանիշներ խմբագրել
- կեղտ, անմաքրություն, մունճ
- ընկերք, ընկեր, ծին, (հնց․)՝ ցանկ, դեգ, փառ, շապիկ, մզանք, տղընկեր
Արտահայտություններ խմբագրել
- աղտ քսել (մեկի վրա) - անվանարկել, վարկաբեկել ◆ Ասոր անոր վրա աղտ քսելուն թող քեզմե հափշտակած ստակնին վճարեն։ (Գրիգոր Զոհրապ)
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | աղտ(ը) | աղտեր(ը) |
| Սեռ. | աղտի | աղտերի |
| Տր. | աղտի(ն) | աղտերի(ն) |
| Հայց. | աղտ(ը) | աղտեր(ը) |
| Բաց. | աղտից | աղտերից |
| Գործ. | աղտով | աղտերով |
| Ներգ. | աղտում | աղտերում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։