դյուր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [djuɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ դիւր
վանկեր՝ դյուր
Ստուգաբանություն
խմբագրելԾագումն անհայտ է։
Ածական
- շատ ջանք` աշխատանք չպահանջող, չհոգնեցնող, հեշտ
- հեշտությամբ կատարվող, հաճելի, ախորժելի, դուրեկան ◆ Գնա լուսին, դյուր կ'երթա։ (Դանիել Վարուժան) ◆ Լուսերեսն ու Վարդերեսն իրենց որ տնակն էնպես իստակ ու մաքուր քին պահում, որ մտիկ անելիս մարդու դյուր էր գալիս։ Հովհաննես Թումանյան
Գոյական
- տե՛ս դուր
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրելԹարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։