Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թալ

թալ1

տե՛ս թաղթիկ ◆ Դառնահամ թալով լցնում ենք փորներս ու քնում քարանձավում թաղիքի վրա։ Սերո Խանզադյան
տե՛ս թելուկ
Խոտուրջուր՝ սպանա
Մեղրի՝ մոլախոտ

Բաղադրյալ բառեր
թալա թալալ թալալոց թալախ թալակ թալան թալանալ թալանավայր թալանատեղ թալանել թալանչի թալանչիական թալանչիություն թալանվել թալանում թալաշա թալար թալել թալեր թալթլալ թալթլել թալթլվել թալիա թալիմ թալիշական թալիշերեն թալիշի թալիշներ թալիշցիներ թալիսման թալիսմանական թալիում թալլել թալխել թալկահարվել թալկահարում թալկանալ թալկատիպ թալկայնել թալկացում թալկացուցիչ թալկտել թալկտոց թալկություն թալսուգ թալմուդագետ թալմուդական թալմուդականորեն թալմուդականություն թալմուդիզե թալմուդիստ թալնել թալոմ թալոմային թալուկ

Թարգմանություն

Նոր Բայազետ, Նիկոմեդիա, Սեբաստիա, Խոտուրջուր, Ակն, Մոկս՝ առանց ոսկորի ու ճարպի փափուկ միս, թնթղուց
Խարբերդ՝ ծնոտի տակ կախված մսերը ◆ Վիթխարի եզ մըն էր... եթե միր Ծովակին մեջ կայներ, վզին թալերը անկասկած չոր կմնայի։ (Թլկատինցի)
Կիլիկիա, Մարաշ՝ թույլ
Մուշ, Բաղեշ՝ մարմնի վերջավորությունների կամ մի ուրիշ տեղի վնասված՝ թույլ մասը

թալ միս
1. նույնն է թալ² 1 նշան. ◆ Նա թալ մըսաից տաու քըֆթա տինիմ։ (Ձեռագիր)
2. Սեբաստիա՝ ստոծանի
թալ ու խուլ, Ղարաբաղ, Ակն՝ ոչխարի փորոտիքի մի մասը, որ բաղկացած է ճարպի և կակուղ մսի խուլերից՝ գեղձերից ◆ Ուտում են խորոված վիճակում։ Տես մսին հետ ա կարիս խիլա թալ ու խուլ էլ առ, ըրաղու լյավ մյազա ա։ (Տմբլաչի Խաչան)

թալ տալ
1. խաբել ◆ Գարեգինն ընչանք ըսօր 1000 հետ իմ տունը ոտ կըլի կոխել, մենք օրեցօր քցելով, թալ տալով ճամփու ենք արել։ (Պերճ Պռոշյան)
2. գաղտագողի մի տեղից հեռանալ ◆ Թալ տվեց գնաց տուն։ Սահակ Ամատունի

Չարմահալ՝ խաղի մեջ ելակետ կամ նպատակակետ ◆ -Արեք չլիգ խաղանք։ -Լավ։ Թալը որդի դնենք։ ՍԲ

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։