Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ինք•նա•կամ

Ստուգաբանություն

(նորբ․) իր կամքով, առանց ուրիշի դրդման կամ ստիպման, հոժարակամ, կամավոր։ ◆ Ժողովուրդը առանց հրավերքի, ինքնակամ հետևեց նրան։
ինքն իր կամքի տեր, ազատ, անձնիշխան։ ◆ Նա նայում էր որդու վրա ոչ թե իբրև մի ազատ, ինքնակամ անհատի վրա, այլ որպես մի հաջողակ միջոցի վրա, որով միայն ինքը պետք է փառավորվեր։ (Րաֆֆի)
իր կամքը թելադրող, քմահաճ, կամակոր, կամապաշտ։ ◆ Բայց ես իմ հոր ժառանգն էի՝ ինքնասեր, հպարտ, ինքնակամ։ (Շիրվանզադե)
կամայական

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ self, voluntarily, of one's own accord գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ добровольно (ru) ‎(dobrovolʹno), добровольный (ru) ‎(dobrovolʹnyj), своевольный (ru) ‎(svojevolʹnyj), своевольно (ru) ‎(svojevolʹno), самостоятельный (ru) ‎(samostojatelʹnyj), самовольный (ru) ‎(samovolʹnyj), самовольно (ru) ‎(samovolʹno) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։