Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [iŋkʰnɑˈhɑt͡ʃ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ինք•նա•հաճ 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Ածական

  1. իր կամքը` ցանկություններն անպայման իրագործելու ձգտող, քմահաճ ◆ Ոչ մեկը Պարսկաստանի ինքնահաճ կամայականությունը չունի։ (Րաֆֆի)
  2. (նորբ․) ինքն իրեն հավանող, ինքնահավան, ինքնագոհ ◆ Ինքնահաճ խելքս գտնում է գաղտուկ հաճախ սփոփանք։ Անդրանիկ Ծառուկյան
  3. կամայական, կամայականությամբ կատարված ◆ Միթե նրանց իրավունք է տրված ինքնահաճ կերպով ազգային գործերի մեջ մտնել։ (Րաֆֆի)
  4. առանց հարկ եղած հանձնարարությունը՝ իրավունքը և այլն ստացած լինելու, ինքնագլուխ◆ Նրա մեջ բնակվում է այնն լեգենդային ոգիներից մեկը, որ ինքնահաճ համառությամբ չէ ներում ոչինչ նորոգություն։ (Րաֆֆի)
  5. իր ցանկացածի՝ հաճույքի համաձայն եղած, իր սրտովը եղած

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. տե՛ս քմահաճ, կամակոր
  2. տե՛ս մեծամիտ, պարծենկոտ
  3. տե՛ս հոժարակամ
  4. տե՛ս ինքնագլուխ, կամայական

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։